Wielki, biały pies właśnie się obudził. Przyciągnął się leniwie i przyglądał się trójce jego właścicieli, która cicho się naradzała.
-Gin-san, to co robimy? - Zapytał okularnik.
-To chyba jasne i bez niej nie mamy wystarczająco pieniędzy, aby was wykarmić.- Odparł srebrnowłosy, miał wtedy wzrok skierowany na rudowłosą.
-Gin-san, mielibyśmy więcej pieniędzy gdybyś tyle nie wydawał na alkohol i jump'y. Nie jesteś za stary na mangi? - Powiedział brązowooki uprzejmy głosem.
-Patsuan, nie wiesz, że mężczyzna na zawsze pozostanie chłopcem? Kagura-chan, co o niej myślisz? - Zapytał, spoglądając na milczącą dotąd dziewczynę. Miała ona nieobecne spojrzenie, wpatrywała się w podłogę i przytym bezmyślnie żuła wodorostożelki. Po chwili uniosła w górę głowę i rzekła jakby się ocknęła ze snu i rzekła . - Czy to nieoczywiste, że ją przyjmiecie, bo ma duże cycki?
-Kagura-chan, kobieta powinna mieć wszystko tam gdzie trzeba, - Mężczyzna narysował rękoma piersi w powietrzu - to nic złego, że daje popatrzeć na to innym. - mówił, rozkładając ręce.
-Mama mówiła mi, że kobieta powinna mieć do siebie szacunek, a nie chwalić się wszystkim swoim ciałem! - Krzyczała wpychając sobie łapczywie sonbou do buzi. Kawałki żelek wylatywały jej z ust z każdym słowem.
-Kagura-chan, możesz nie mówić kiedy jesz? - Mówił chłopak, wycierając okulary z obślinionych kawałków sanbou. - Gin-san, przyjmijmy Nelliel-san na pewno będzie bardziej użyteczna od waszej dwójki...
-Shinpachi, sugerujesz, że jestem bezużyteczna?! Powinniście mnie nazywać kierownikiem, za wygraną wycieczkę! - Powiedziała z poważną miną.
-Zapomniałaś jak to się skończyło?! - Krzyczał zdenerwowany, żyłka pulsuwała mu na skroni, ale po chwili się uspokoił. - Kagura-chan przyznaj, że więcej przejadasz, niż zarabiasz...
-Shinpachi ma rację. Twój żołądek to otchłań bez dna. Kto normalny zjada więcej niż waży? Dla dziewczyn w twoim wieku zależy na tym, aby być szczupłą i podobać się chłopcom.
- Gin-san, "dziewczynom".
- No chyba nie chłopcom, co Patsuan? A wiec... - Czterooki głęboko westchnął.
- Gin-san, nie zaczyna się zadania od "A więc". - Sakacie wyskoczyła mała żyłka na czole. - No to na przykład, kiedy dostaliśmy pieniądze za ostatnie zlecenie przejadłaś wszystko. - Po tych słowach, Gintoki został przewrócony i zaczął być kopany przez swoich towarzyszy. Na twarzach tamtej dwójki była wymalowana wściekłość.
- TY DRANIU! - Krzyknęła Kagura. - JAKIE PIENIĄDZE?!! BYŁY JAKIEŚ PIENIĄDZE I SIĘ Z NAMI NIE PODZIELIŁEŚ?!! MÓWIŁEŚ, ŻE ZROBILIŚMY TO BEZINTERESOWNIE I NIE DOSTANIEMY ZA TO ZAPŁATY!!! JEDLIŚMY SAM RYŻ!!! NAWET NA JAJKO NAS NIE BYŁO STAĆ!!! - Wzięła wielki zamach i przyrżnęła mu piętą w genitalia. Miała trzy minę niczym Goku, gdy zmieniał się w Super Saiyan'a. Mężczyzna leżał zgięty w pół, trzymający sie za swoje skarby. Łzy mu ciekły z oczu, cierpiał okropnie. Mniej boli trucizna, która wstrzyknięta miesza się z krwią. Kiedy Gintoki wyzywał w myślach od najgorszych (na głos się nie odważył), okularnik nadepnął mu na twarz przyciągając mocno raz palce, a raz piętę, jakby deptał olbrzymiego karalucha.
- NIEROBIE, NIE ZWALAJ WSZYSTKIEGO NA KAGURĘ-CHAN!!! ZAŁOŻĘ SIĘ, ŻE PRZEPIŁEŚ WSZYSTKIE NASZE PIENIĄDZE!!!
- NIE TAK CIĘ WYCHOWAŁAM!!! JAMES, CO POWIE NA TO TWÓJ OJCIEC?!! - Rudowłosa starała się naśladować, matczyny głos i wybiegła z mieszkania, biorąc tylko swój fioletowy parasol. - KIM DO CHOLERY JEST JAMES, GNOJU?!! ZNOWU NAOGLĄDAŁAŚ SIĘ SERIALI?!! - Darł się nadal leżąc na ziemi. Chciał, aby go usłyszała. Temu wszystkiemu przyglądała się czarnowłosa, przepiękna dziewczyna, drapiąc ich psa za uchem. Spojrzała teraz na psa, któremu najwidoczniej bardzo się podobało takie głaskanie. Uśmiechnęła się delikatnie, przejeżdżając ręką po owalu jego pyska. - Oj, królewno Śnieżko jesteś tu od 10 minut, a już się prze ciebie kłócimy! - Słowa te były skierowane do niebieskookiej. Włosy przysłaniały jej twarz. Założyła kilka opadających kosmyków za ucho, tak aby odsłonić swe blade lica. Nie uśmiechała się już, nie miała też poważnej miny, po prostu nie wyrażała żadnych emocji. - Kłótnie są dobre, wzmacniają więzi. Tylko wtedy ludzie są ze sobą szczerzy. - Odparła lekko chłodnym głosem, nie spuszczając wzroku z Sadaharu. Mężczyzna wstał, otrzepał kimono, na wszelki wypadek, choć w domu było w miarę czysto i zapytał się, patrząc na nią z powagą. - Czemu chcesz do nas dołączyć? - Myślę, że dlatego, aby się dobrze bawić. - Powiedziała, patrząc na niego i uroczo się uśmiechając. - Witaj w Yorozuyi!
-Gin-san, to co robimy? - Zapytał okularnik.
-To chyba jasne i bez niej nie mamy wystarczająco pieniędzy, aby was wykarmić.- Odparł srebrnowłosy, miał wtedy wzrok skierowany na rudowłosą.
-Gin-san, mielibyśmy więcej pieniędzy gdybyś tyle nie wydawał na alkohol i jump'y. Nie jesteś za stary na mangi? - Powiedział brązowooki uprzejmy głosem.
-Patsuan, nie wiesz, że mężczyzna na zawsze pozostanie chłopcem? Kagura-chan, co o niej myślisz? - Zapytał, spoglądając na milczącą dotąd dziewczynę. Miała ona nieobecne spojrzenie, wpatrywała się w podłogę i przytym bezmyślnie żuła wodorostożelki. Po chwili uniosła w górę głowę i rzekła jakby się ocknęła ze snu i rzekła . - Czy to nieoczywiste, że ją przyjmiecie, bo ma duże cycki?
-Kagura-chan, kobieta powinna mieć wszystko tam gdzie trzeba, - Mężczyzna narysował rękoma piersi w powietrzu - to nic złego, że daje popatrzeć na to innym. - mówił, rozkładając ręce.
-Mama mówiła mi, że kobieta powinna mieć do siebie szacunek, a nie chwalić się wszystkim swoim ciałem! - Krzyczała wpychając sobie łapczywie sonbou do buzi. Kawałki żelek wylatywały jej z ust z każdym słowem.
-Kagura-chan, możesz nie mówić kiedy jesz? - Mówił chłopak, wycierając okulary z obślinionych kawałków sanbou. - Gin-san, przyjmijmy Nelliel-san na pewno będzie bardziej użyteczna od waszej dwójki...
-Shinpachi, sugerujesz, że jestem bezużyteczna?! Powinniście mnie nazywać kierownikiem, za wygraną wycieczkę! - Powiedziała z poważną miną.
-Zapomniałaś jak to się skończyło?! - Krzyczał zdenerwowany, żyłka pulsuwała mu na skroni, ale po chwili się uspokoił. - Kagura-chan przyznaj, że więcej przejadasz, niż zarabiasz...
-Shinpachi ma rację. Twój żołądek to otchłań bez dna. Kto normalny zjada więcej niż waży? Dla dziewczyn w twoim wieku zależy na tym, aby być szczupłą i podobać się chłopcom.
- Gin-san, "dziewczynom".
- No chyba nie chłopcom, co Patsuan? A wiec... - Czterooki głęboko westchnął.
- Gin-san, nie zaczyna się zadania od "A więc". - Sakacie wyskoczyła mała żyłka na czole. - No to na przykład, kiedy dostaliśmy pieniądze za ostatnie zlecenie przejadłaś wszystko. - Po tych słowach, Gintoki został przewrócony i zaczął być kopany przez swoich towarzyszy. Na twarzach tamtej dwójki była wymalowana wściekłość.
- TY DRANIU! - Krzyknęła Kagura. - JAKIE PIENIĄDZE?!! BYŁY JAKIEŚ PIENIĄDZE I SIĘ Z NAMI NIE PODZIELIŁEŚ?!! MÓWIŁEŚ, ŻE ZROBILIŚMY TO BEZINTERESOWNIE I NIE DOSTANIEMY ZA TO ZAPŁATY!!! JEDLIŚMY SAM RYŻ!!! NAWET NA JAJKO NAS NIE BYŁO STAĆ!!! - Wzięła wielki zamach i przyrżnęła mu piętą w genitalia. Miała trzy minę niczym Goku, gdy zmieniał się w Super Saiyan'a. Mężczyzna leżał zgięty w pół, trzymający sie za swoje skarby. Łzy mu ciekły z oczu, cierpiał okropnie. Mniej boli trucizna, która wstrzyknięta miesza się z krwią. Kiedy Gintoki wyzywał w myślach od najgorszych (na głos się nie odważył), okularnik nadepnął mu na twarz przyciągając mocno raz palce, a raz piętę, jakby deptał olbrzymiego karalucha.
- NIEROBIE, NIE ZWALAJ WSZYSTKIEGO NA KAGURĘ-CHAN!!! ZAŁOŻĘ SIĘ, ŻE PRZEPIŁEŚ WSZYSTKIE NASZE PIENIĄDZE!!!
- NIE TAK CIĘ WYCHOWAŁAM!!! JAMES, CO POWIE NA TO TWÓJ OJCIEC?!! - Rudowłosa starała się naśladować, matczyny głos i wybiegła z mieszkania, biorąc tylko swój fioletowy parasol. - KIM DO CHOLERY JEST JAMES, GNOJU?!! ZNOWU NAOGLĄDAŁAŚ SIĘ SERIALI?!! - Darł się nadal leżąc na ziemi. Chciał, aby go usłyszała. Temu wszystkiemu przyglądała się czarnowłosa, przepiękna dziewczyna, drapiąc ich psa za uchem. Spojrzała teraz na psa, któremu najwidoczniej bardzo się podobało takie głaskanie. Uśmiechnęła się delikatnie, przejeżdżając ręką po owalu jego pyska. - Oj, królewno Śnieżko jesteś tu od 10 minut, a już się prze ciebie kłócimy! - Słowa te były skierowane do niebieskookiej. Włosy przysłaniały jej twarz. Założyła kilka opadających kosmyków za ucho, tak aby odsłonić swe blade lica. Nie uśmiechała się już, nie miała też poważnej miny, po prostu nie wyrażała żadnych emocji. - Kłótnie są dobre, wzmacniają więzi. Tylko wtedy ludzie są ze sobą szczerzy. - Odparła lekko chłodnym głosem, nie spuszczając wzroku z Sadaharu. Mężczyzna wstał, otrzepał kimono, na wszelki wypadek, choć w domu było w miarę czysto i zapytał się, patrząc na nią z powagą. - Czemu chcesz do nas dołączyć? - Myślę, że dlatego, aby się dobrze bawić. - Powiedziała, patrząc na niego i uroczo się uśmiechając. - Witaj w Yorozuyi!
Po ulicach Edo samotnie błąkała się Kagura. Padało coraz mocniej i było już ciemno. Rozejrzała się, dookoła nie było nikogo. Kucnęła pod jakimś sklepem i oparła się o mokrą ścinę. Osłoniła się parasolem. Nie wyszła z domu dlatego, że była zła na Gina za te pieniądze, nie była ani trochę o to zła, tylko przez to co się stało wcześniej. Ta dziewczyna była dość dziwna, a nawet bardzo. Dlaczego miała katanę? Przecież noszenie mieczy jest zabronione. Rudowłosa wiedziała, że zostanie ona przyjęta. Z jednej strony martwiło to ją, a z drugiej cieszyło, że ktoś się do nich przyłączy, że będzie weselej. Tylko z nią chyba jest coś nie tak. Nagle usłyszała znajomy głos. - Oj, Chinko, wiesz, że żebranie jest nielegalne. Będę cię musiał przymknąć na 24. - Usłyszała znajomy, tak bardzo irytujący głos. Przechyliła delikatnie parasolkę, nie odsłaniając twarzy i wystrzeliła z niej celując w osobę prze nią. Chłopak odchylił głowę i kula przeleciała kilka milimetrów od jego policzka tak, że mógł poczuć ciepło towarzyszące jej w czasie lotu. Sięgnął po katane i wyciągną ją z pochwy, już chciał zaatakować dziewczynę, lecz ona spoczywała bez ruchu. Brązowowłosy podniósł lekko mieczem parasol dziewczyny i ujrzał jej zapłakaną twarz. Spojrzała się na niego oczami w kolorze oceanu. Stał przed nią zmieszany.
- Oj Chinko, szef cię wyrzucił z domu? Jak chcesz to mogę załatwić kilka kartonów. - Odparł po krótkim czasie mając nadzieję, że skomentuje to złośliwie, lecz ona milczała. Może Gintoki naprawdę kazał odejść dziewczynie? Nie, on nie jest typem takiego człowieka. - Oj Chinko...
- Nie widzisz, że cię ignoruję, Sadysto? Nie masz kompletnie pojęcia co mają na myśli kobiety, gdy nic nie mówią. - Wstała bardzo niezgrabnie. Nie płakała już, lecz miała szklane oczy. Chciała sobie iść, ale zatrzymały ją słowa chłopaka. Popatrzyła na niego unosząc brwi.
- Nie masz odblasków? Powinienem cię spisać i zabrać na komisariat, ale dzisiaj skończy się tylko na upomnieniu. Muszę cię odprowadzić do domu. - Rzekł ze znudzoną miną i tak, jakby był to dla niego duży problem. Rudowłosa odwróciła wzrok i rzuciła obojętnie "Rób co chcesz". Szli milcząc w kierunku budynku Yorozuyi. Sougo nie wiedział co powiedzieć. Rzadko kiedy rozmawiali ze sobą nie kłócąc się. W końcu zagadał. - Chinko czemu płakałaś?
- Hah... Myślisz, że taki sadysta jak ty, zrozumie tak kruche uczucia małej dziewczynki? - Odpowiedziała z szyderczym uśmiechem.
- Jesteś małą dziewczynką tylko wtedy, kiedy ci się to opłaca! - Kagura głęboko westchnęła. Bardzo chciała z kimś porozmawiać, ale czy on jest dobrą osobą do tego? Postanowiła zaryzykować.
W czasie gdy kończyła tą historie, dotarli na miejsce.
- Chinko, czy to nie jest tak, że boisz się, że będzie lepszą główną bohaterką od ciebie?
- Nie bądź głupi! Myślisz, że istnieje ktoś inny oprócz mnie, kto pasuje do tych idiotów?
- Masz rację, trzeba być wyjątkowo skretyniałym, aby utrzymać ich poziom.
- Co powiedziałeś choleryny gówniarzu?! - Na policzku dziewczyny widniała wielka, pracująca żyła. Chciała już uderzyć Okitę, lecz ujrzała coś, a raczej kogoś, przez co jej ręką zawisła w powietrzu kilka centymetrów od jego twarzy. Była to dziewczyna z wcześniej. Oboje mieli w nią wkuty wzrok, kiedy delikatnie schodziła ze schodów, nie wydając dźwięku głośniejszego, niż krople odbiegające się od ich parasoli. Czarnowłosa nie popatrzyła nawet na nich. Kiedy mijała chłopaka, skierowała swoje błękitne oczy na niego i kąciki jej ust lekko powędrowały w górę. Mała Yato obserwowała ją, aż nie zniknęła w strugach deszczu.
- Muszę już iść. Na razie.
- Ta.. Cześć. - Odpowiedziała, energicznie wchodząc po drewnianych schodach, prowadzących do jej mieszkania. Chłopak też już ruszył przed siebie. Po kilku krokach zatrzymał się i odwrócił, patrząc na plecy Kagury, która miała zamiar otworzyć drzwi.
- Oj Chinko - odwróciła głowę - niech Szef na nią uważa. - Ruszył przed siebie. Dziewczyna stała przed wejściem jeszcze kilka minut zastanawiając się co to mogłoby oznaczać.
- Oj Chinko, szef cię wyrzucił z domu? Jak chcesz to mogę załatwić kilka kartonów. - Odparł po krótkim czasie mając nadzieję, że skomentuje to złośliwie, lecz ona milczała. Może Gintoki naprawdę kazał odejść dziewczynie? Nie, on nie jest typem takiego człowieka. - Oj Chinko...
- Nie widzisz, że cię ignoruję, Sadysto? Nie masz kompletnie pojęcia co mają na myśli kobiety, gdy nic nie mówią. - Wstała bardzo niezgrabnie. Nie płakała już, lecz miała szklane oczy. Chciała sobie iść, ale zatrzymały ją słowa chłopaka. Popatrzyła na niego unosząc brwi.
- Nie masz odblasków? Powinienem cię spisać i zabrać na komisariat, ale dzisiaj skończy się tylko na upomnieniu. Muszę cię odprowadzić do domu. - Rzekł ze znudzoną miną i tak, jakby był to dla niego duży problem. Rudowłosa odwróciła wzrok i rzuciła obojętnie "Rób co chcesz". Szli milcząc w kierunku budynku Yorozuyi. Sougo nie wiedział co powiedzieć. Rzadko kiedy rozmawiali ze sobą nie kłócąc się. W końcu zagadał. - Chinko czemu płakałaś?
- Hah... Myślisz, że taki sadysta jak ty, zrozumie tak kruche uczucia małej dziewczynki? - Odpowiedziała z szyderczym uśmiechem.
- Jesteś małą dziewczynką tylko wtedy, kiedy ci się to opłaca! - Kagura głęboko westchnęła. Bardzo chciała z kimś porozmawiać, ale czy on jest dobrą osobą do tego? Postanowiła zaryzykować.
W czasie gdy kończyła tą historie, dotarli na miejsce.
- Chinko, czy to nie jest tak, że boisz się, że będzie lepszą główną bohaterką od ciebie?
- Nie bądź głupi! Myślisz, że istnieje ktoś inny oprócz mnie, kto pasuje do tych idiotów?
- Masz rację, trzeba być wyjątkowo skretyniałym, aby utrzymać ich poziom.
- Co powiedziałeś choleryny gówniarzu?! - Na policzku dziewczyny widniała wielka, pracująca żyła. Chciała już uderzyć Okitę, lecz ujrzała coś, a raczej kogoś, przez co jej ręką zawisła w powietrzu kilka centymetrów od jego twarzy. Była to dziewczyna z wcześniej. Oboje mieli w nią wkuty wzrok, kiedy delikatnie schodziła ze schodów, nie wydając dźwięku głośniejszego, niż krople odbiegające się od ich parasoli. Czarnowłosa nie popatrzyła nawet na nich. Kiedy mijała chłopaka, skierowała swoje błękitne oczy na niego i kąciki jej ust lekko powędrowały w górę. Mała Yato obserwowała ją, aż nie zniknęła w strugach deszczu.
- Muszę już iść. Na razie.
- Ta.. Cześć. - Odpowiedziała, energicznie wchodząc po drewnianych schodach, prowadzących do jej mieszkania. Chłopak też już ruszył przed siebie. Po kilku krokach zatrzymał się i odwrócił, patrząc na plecy Kagury, która miała zamiar otworzyć drzwi.
- Oj Chinko - odwróciła głowę - niech Szef na nią uważa. - Ruszył przed siebie. Dziewczyna stała przed wejściem jeszcze kilka minut zastanawiając się co to mogłoby oznaczać.
